O centro do labirinto

O centro do labirinto, de Agustín Fernández Paz, foi a nosa primeira lectura, a lectura coa que inauguramos o noso club. O que máis  nos chamou a atención foi a actualidade dunha novela que foi publicada en 1997 e que fala de temas tan candentes como a importancia das culturas e tradicións fronte a uniformidade globalizadora, a necesidade de valorizar e de normalizar o uso da nosa lingua fronte ás linguas maioritarias, o perigo para as democracias dos grupos de poder que tentan controlar o mundo desde a sombra, a urxencia de defender e practicar modelos de vida alternativos ó consumismo sen freo, ‘altermundistas’, concienciados ante as inxustizas e as agresións ó medio ambiente…

En fin, como vedes, a novela deu moito de si, e suscitou amplos e interesantes debates. Ademáis, ampliou os nosos coñecementos, coas súas alusións a artistas, lugares, épocas,… que nos levaron a rastrear a web na procura de información. Aquí vos deixamos algúns dos enlaces que, dunha forma ou doutra, parécennos pertinentes para situar esta estupenda novela no seu contexto.

Con respecto ó título, refírese inicialmente ós petroglifos de Campo Lameiro (aínda que o labirinto da protagonista ten un evidente carácter simbólico…). O cal foi unha boa ‘excusa’ para visitar este lugar máxico e coñecer de primeira man estas xoias do noso pasado máis remoto. Podo asegurarvos que paga a pena a visita!

A banda deseñada: A novela ten na súa dedicatoria dúas alusións a grandes autores de banda deseñada, un galego e outro británico. O primeiro é o mesmo que ilustra a portada, Miguelanxo Prado, do que se menciona a súa obra Stratos. Esta é a súa portada:

O segundo autor é xa un clásico que revolucionou o mundo da banda deseñada: Alan Moore. Non me resisto en amosarvos a súa espectacular imaxe (eses si que son aneis!). Na nosa novela cítase unha das súas obras mestras: Watchmen. Tedes xunto á fotografía de Moore unha das portadas deste cómic mítico:

Música: Pero na nosa novela non so hai referencias ós cómics. Tamén atopamos a mención dunha mítica canción de Bob Dylan: The Times They Are a-Changin’. No seguinte enlace podedes ver e escoitar… e disfrutar dunha versión desta canción:

Poesía: a novela O centro do labirinto remata coa cita dun verso do actual presidente da Real Academia Galega, Xosé Luis Méndez Ferrín, un verso que nos lembra o valor das “verbas estirpe” da nosa lingua. Do propio Ferrín, poeta e narrador fundamental da recente historia das nosas letras, vos ofrecemos este coñecido poema seu: “Reclamo a liberdade pro meu pobo”.